sunnudagur, september 21, 2003

Ég biðst innilegrar afsökunar á færslunni minni hérna um daginn. Það virðist sem einhverjir séu ekki enn búnir að fatta minn svartsteikta húmor, og þar af leiðandi misskilið það sem ég sagði. Ég var sem sagt EKKI á spítala hvað þá í öndunarvél. Ég átti bara við að ég væri ekki búin að blogga svo lengi að ég gæti talist dauð í bloggheimum.

That's all folks! dadaraddadadadadadadaaa, dadadadaadaaadaaaa!
Kristín at 18:06

fimmtudagur, september 18, 2003

Hææææ

Það er frí í skólanum hjá mér í dag af því að það er fellibylur (hurricane) að ganga yfir. Að fá frí í skólanum vegna veðurs finnst mér �slendingnum mjög skrítið. Sérstaklega vegna þess að veðrið er ekkert svo slæmt. Svolítið rok eins og við erum vön að hafa heima og rigning. Það rignir þó heldur meira en á �slandi en com on... Metrolestin gengur ekki í dag og ekki strætó heldur. Skólinn minn er ekki sá eini sem lokar í dag, nei... allir skólar á DC svæðinu eru lokaðir og mjög mörg fyrirtæki líka. Fólk er alveg að ærast hérna. Það kemur mjög sjaldan fellibylur hingað en fyrr má nú aldeilis fyrr vera og auk þess eru bara leifarnar eða útjarðinn af fellibylnum sem kemur hingað.
En alla vega nóg um það... Hjá mér gengur lífið svo sem sinn vanagang. Ég fer á æfingar á morgnana, borða, fer í tíma, borða meira og læri. Frekar einhæft líf og ekki svo mikið öðruvísi en það var heima. Það er samt nóg að gera í skólanum, endalaus heimavinna og ofan á það þarf ég að fara í svona study hall í átta klukkustundir á viku. Allir freshmen sem eru í íþróttum þurfa að gera þetta, ógeðslega fúlt en hey hvað getur maður svo sem gert við því.
Hef hef svo sem ekki mikið að segja ykkur, engar skemmtilegar sögur héðan núna. Vildi aðalega láta ykkur vita að það var frí í skólanum í dag ;)

Stubbbbaaaknúúús


Inga at 22:12

miðvikudagur, september 17, 2003

Hæ hæ allir
Eftir langa umhugsun hef ég ákveðið að skrifa aftur eitthvað úr ferðasögunni frá Spáni fyrst sú síðasta birtist á óskiljanlegu tungumáli. Ekki að það væri ekki hægt að segja hana í einhverjum saumaklúbbnum heldur af því að sumar dvelja í útlöndum;) Jæja allavena.....
það var ótrúlega gaman og tíminn fljótur að líða! Við gerðum flest þetta týpíska eins og að fara út að borða á hverju kvöldi, labba framhjá götusölunum við ströndina á hverju kvöldi og kíkja á aðalgöngugötuna, sem heitir San Miguel, þar sem tyrkneskir teppasölumenn gerðust ansi ágengir við að reyna að selja okkur gólfteppi (þeir voru farnir að þekkja okkur) og einn sölumaðurinn gerðist meira svo ágengur við að reyna að selja að til að sýna hve mikil gæðateppi þetta væru tók hann upp kveikjara og reyndi að kveikja í teppinu..hahaha:) Já hótelið okkar var mjög vel staðsett eða semsagt alveg við ströndina og rétt hjá aðalgöngugötunni sem lá í miðbæinn. Þarna var líka allt til alls eins og á svona sólarstöðum og meira að segja mini-golf sem við prófuðum en þrautirnar á brautunum voru eftirlíkingar af svona frægu eins og Eiffel-turninnn, Litla hafmeyjan, Frelsisstyttan, strumpahús og fleira. Þá fórum við í dýragarð, í tívolí og tókum lest til borgarinnar Malaga og skoðuðum okkur um þar. Eitt af því skemmtilegasta sem við gerðum voru ferðir með fararstjóra í Alhambra-höllina rétt hjá Granada og til Gíbraltar. Þessu hefði ég ALLS EKKI viljað missa af! Til að reyna að gera langa sögu stutta þá bjuggu Márar, sem voru múslimar, í Alhambra þar til �sabella og Ferdinand, sem voru kristin, tóku völdin og komu þar á kristni. T.d. var einn salurinn í höllinni móttökusalur þar sem konungshjónin tóku á móti Kristófer Kólumbus sem vildi fá styrk frá konunshjónunum til að sigla.....æ þið vitið fjólubláa sögubókin! Gíbraltar-ferðin var líka frábær, þar hafa Bretar haft yfirráð síðan ca 1711 og þar er því allt breskt, rauðir póstkassar, rauðir símaklefar og löggur með svarta, háa húfu með stjörnunni á þið vitið. Við fórum í rútu upp Gíbraltarklettinn þar sem tóku á móti okkur fyndnustu og mest forvitnu apar sem ég hef séð! Einn stal t.d. ís frá einum túristanum og svo hoppuðu þeir ofan á rúturnar og reyndu svo að troða hausnum í gegnum gluggarifu á rútunni á meðan við keyrðum upp, en það var mikið hlegið að þessu! Þarna skoðuðum við líka helli sem Bretar höfðu fyrirhugað að hafa sem herspítala í seinni heimsstyrjöldinni en ekkert varð úr. Frá Gíbraltar sáum við meira að segja yfir til Afríku því það var svo gott skyggni! Jæja, ég gæti sagt meira og meira frá öllu en læt þetta nægja;)
En yfir í annað, nú er ég byrjuð að vinna á slysa- og bráðadeild í Fossvogi það er fínt, mjög fín tilbreyting auk þess sem maður lærir örugglega svoldið á að vinna á svona stað. Maður getur átt von á ýmsu svo maður verður vonandi smám saman að byggja sig upp til að geta séð ýmsa hluti.
En já sjáumst við fyrsta tækifæri og vonandi verður næsti saumaklúbbur ekki þegar ég er að vinna því ég vinna aðra hverja helgi:/
Kiss og knús:)
Marta María

Marta María at 19:37

sunnudagur, september 14, 2003

Jaeja, better late then never..... Thá er madur kominn til Guayquil í Ecuador og búinn ad vera í thrjár vikur, skrýtid hvad thetta er búid ad vera fljótt ad lída. En thetta var sko ekki svona fljótt ad lída fyrstu dagana, úff nei. Djöfull langadi mig heim um leid og ég kom hingad. Thad byrjadi náttúrulega á thví ad fjölskyldan var ekki komin thegar ég kom á flugvöllinn seint á laugardagskvöldi. Thad var gedveikt chaos tharna til ad byrja med, en eftir svona 30 min. thá var ég naestum ein tharna, bara einhverjir öryggisverdir med huge byssur sem töludu ekki ensku. Ég var ekki med heimilisfangid hjá fjölskyldunni og thad var enginn sími tharna á svaedinu thannig ad ég var ordinn nett stressud. Svo var líka alltaf einhver gaur tharna ad segja mér ad passa mig og ad tala ekki vid neina ókunnuga en endadi svo med thví ad bjóda mér far.... gedveikt creepy gaur. En svo komu foreldrarnir eftir 40 min. og ég gjörsamlega fadmadi thau til dauda, var svo ánaegd ad sjá thau. Svo brunudum vid heim í thessari lika brjáludu umferd, aldrei séd adra eins umferd, shit hvad ég er alltaf hraedd um líf mitt hérna í umferdinni. Krít er sko bara Noregur í samanburdi vid thetta! Krakkarnir theirra voru ekki heima thegar vid komum heima og thau tala ekki stakt ord í ensku og ég taladi ekki stakt ord í spaensku thá, thannig ad ég fór bara beint ad sofa og var dálítid midur mín eitthvad, svolítid mikid kúltúrsjokk. Ég bý sem sagt í litlu húsi í frekar fátaeku hverfi (allir ad vara mig vid ad fara varlega tharna um...). En fjölskyldan er alveg ótrúlega indael, get ekki sagt neitt annad um thau. Thad tók dálítinn tíma ad venjast ad búa med fjölskyldu thar sem ég er ekki búin ad gera thad sídust árin, en thetta er allt ad koma. Thau eiga thrjá krakka: Pericles sem er 20 ára og er ad laera í sama háskóla og ég, 17 ára stelpu sem er í high school og svo 19 ára strák sem er ad laera í Quito (höfudborg Ecuadors). Hann var ad vinna í USA í sumar og kom heim sídustu helgi og kom vid í Guayaquil. Shit hvad drengurinn er fallegur, sjaldan séd jafn fallegan strák. Verst ad hann býr í Quito, kemur víst eiginlega aldrei í heimsókn..... Bródir hans Pericles er engan veginn saetur en ótrúlega almennilegur. Mig og annarri stelpu er farid ad gruna ad hann sé samkynhneigdur (bara af hegdun ad daema), en thótt ad hann vaeri thad thá myndi hann örugglega aldrei vidurkenna thad thar sem fjölskyldan hans er mjög trúud.... Thad er annad sem ég hef thurft ad venjast, thetta trúardót. Thad eru baenir og krossar upp um alla veggi, frekar óhugnanlegt eitthvad.... Fór meir ad segja í messu med mömmunni!!! Gedveikt skrýtid!
Guayaquil er huge borg, taeplega thriggja miljón manna borg. Thad er mikid líf hérna og hávadi. Eins og ég sagdi thá er umferdin crazy, gjörsamlega crazy! Tek rútu til ad komast út um allt, og ef ég hef einhvern tímann kvartad yfir straetó kerfinu á �slandi, thá tek ég thad til baka!! Thad er ekkert kerfi hérna, engar straetóstödvar eda tímatafla. Madur tharf bara laera hvada leidir hvada straetóar fara og thegar madur sér thá nálgast, thá veifar madur eins og mother fucker og hoppar um bord. Konur er heppnar thví ad bílstjórarnir stoppa fyrir theim, en karlarnir thurfa bókstaflega ad hoppa af og hoppa um bord.
Ég er sem sagt ad laera spaensku í skólanum og thad gengur MJÖG haegt, en er thó ad koma adeins. Ég er bara alltof feimin ad nota thad litla sem ég kann..... en thetta kemur allt saman smám saman bara. Er líka í tíma sem fer fram á ensku og heitir World Civilization, mjög skemmtilegur tími. � morgnana frá 9-1 er ég í svona félagsvinnu. Thetta er hálfgert heimili fyrir fólk sem er ad deyja og fólk sem er med ólaeknandi sjúkdóma. Úff hvad thetta er oft erfitt. Thad eru 5 krakkar tharna sem eru ekki ad deyja en eru med adra sjúkdóma. Thad er einn strákur sem er blindur og heyrnalaus, eina leidin til ad kommúnikera vid hann er med snertingu. Svo er ein stelpa sem er 9 ára en thegar ég sá hana fyrst thá hélt ég í alvöru ad hún vaeri 3 ára, ekki eldri en thad. Thegar hún var 2 ára skildi mamma hennar hana eftir í ruslagámi og thegar hún fannst var hún daudi naest af vannaeringu. Hún er búin ad vera tharna í thessari stofnun í 7 ár og ég hef aldrei séd annad eins tilfelli af vannaeringu. �myndid ykkur verstu myndir af hungursneydum í Afríku og margfaldid med 10. Thetta er ordid eitthvad krónískt hjá henni, hún thyngist bara ekkert. Liggur bara allan daginn upp í rúmi, get eiginlega ekki lýst thessu. Svo verd ég segja frá annarri stelpu. Hún er víst 19 ára og thegar ég sá hana fyrst hélt ég ad hún vaeri 10 ára. Hún er med einhvern sjúkdóm thar sem einhverjar baketeríur eru gjörsamlega ad éta húdina af henni. Hún er strax búin ad missa framan ad öllum puttunum og húdin í andlitinu er eitthvad vafasöm. Svo er hún líka med mjög alvarlegt tilfelli af anemia (man ekki hvad thad heitir á íslensku). Ekki nóg med thad thá er hún med brunasár út um allt á leggjunum og laerunum. Pabbi hennar, thegar hún var 13 ára, hafdi naudgad henni og til ad losa sig vid öll sönnunargögn, thá hellti hann sjódandi heitu vatni yfir hana. Til svo mikid af ógedslegu fólki í thessum heimi. En jaeja, vil ekki gera ykkur öll thunglynd.....
Ég er yfirleitt komin heim 1:30, borda, og fer svo í skólann kl. 2. Er svo í tímum til 6 og tek rútu heim kl.7. En thetta er bara frá mánudegi til fimmtudags, enginn skóli eda vinna á föstudögum sem er mesta snilld í geimi.
Útlensku krakkarnir eru mjög fínir, er farin ad kynnast theim frekar vel. Er mest med indverskri stelpu (sem hefur thó búid í USA mesta hluta aevi sinnar) og heitir Parvathy. Sídan vid komum öll hingad, thá erum vid bara adallega búin ad vera ad fara út á lífid hérna í Guayaquil, lítid vera ad ferdast, erum öll bara ad koma okkur fyrir. Fórum reyndar á strönd um sídustu helgi og gistum í svona strandarhúsi sem var mjög gaman.
� fyrstu hatadi ég gjörsamlega latin tónlist og hatadi ad dansa salsa, en ég er alveg farin ad venjast thví og núna finnst mér thad bara gaman. Var í Ecuadorísku partíi í gaer og fórum svo öll ad dansa eftir thad og ég var bara alveg ad fíla mig, dansadi salsa vid 4 stráka, MJÖG ólíkt mér.
Framundan er bara vonandi meiri ferdalög. Förum til Galápagos Islands í október og svo langar okkur ad fara sudur til Peru einhvern tímann brádum.
Thad lítur út fyrir ad ég verdi hérna bara fram ad jólum.... Allir útlensku krakkarnir verda bara hérna fram ad jólum og thad er ekki víst ad thad verdi bodid upp á thetta prógram fyrir útlendinga eftir jól, fer eftir thví hvort ad thad saekji margir um. Thetta kemur víst allt í ljós bara í nóvember eda desember. Fjórir mánudir er svolítill stuttur tími, en kannski verd ég hvort sem er komin med nóg thá, madur veit aldrei.
En eitt er víst ad ég sakna ykkar allra. Hefdi ekkert á móti ísbíltúr núna og kannski eina Friends spólu.
Ég get ekki lesid bloggid hjá sumum ykkur thar sem íslensku stafirnir fara bara í eitthvad rugl. Gat til daemis ekki lesid sídasta bloggid thitt Dagbjört og ekki heldur thitt Marta María. Thad vaeri ótrúlega gaman ad fara í thessa ferd med thér �sgerdur, en thad getur verid ad ég sé ad fara til Galápagos thá. Thad tharf samt ekki ad vera. Heldurdu ad ég fengi ad fara med? Veistu hvad thad kostar? Hvernig er í skólanum og vinnunum hjá ykkur öllum? Allt slúdur verdur ad vera postad inn á thessa sídu!! Hvernig er nýja íbúdin Ósk?
En jaeja, best ad fara "heim" ad borda.

Hildigunnur at 18:27

fimmtudagur, september 11, 2003

Já, ég ætlaði bara að láta vita að ég er enn á lífi í Blogg-heimum. � öndunarvél og full af slöngum, en á lífi engu að síður.
Kristín at 13:23

sunnudagur, september 07, 2003

Hæ hæ
Jæja nú er maður kominn aftur til �slands og það er náttúrulega alltaf jafn gaman. � Spáni var ótrúlega gaman og tíminn leið hratt eins og gerist og gengur þegar maður skemmtir sér. Hótelið okkar var frábærlega staðsett eða alveg við ströndina og á hverju kvöldi röltum við eitthvað, að kíkja á götusalana, á veitingastaði auðvitað og svo prófuðum við tvisvar svona mini-golf, það var mjög gaman og þrautirnar á golf-brautunum voru eftirlíkingar af svona þekktu eins og skakki turninn í piza, eiffel-turninn, strumpahús, frelsisstyttan og margt fleira. Eitt af því skemmtilegasta sem við gerðum voru ferðir í Alhambra-höllina í Granada og til Gíbraltar. Fyrir þá sem vita það ekki var Alhambra höll mára sem voru múslimar og konungshjónin Ferdinand og �sabella (sem voru kristin) tóku svo þar völdin á 15. öld (held ég alveg örugglega). Þetta var bara ÓTRÚLEGA gaman og við skoðuðum allt og meira segja móttökusalinn þar sem er sagt að Kristófer Kólumbus hafi komið í þegar hann vildi fá styrk hjá konungshjónunum til að sigla...æ þið munið fjólubláa sögubókin;) Allavena hefðum við ekki viljað missa af þessu! Önnur frábær ferð var til Gíbraltar en eins og margir vita haf Bretar verið með yfirráð þar síðan 1700 og eitthvað. Þar var eins og maður væri kominn í annað land, allstaðar töluð enska, rauðir póstkassar og símaklefar og löggurnar með þið vitið þessa háu lögguhatta með stjörnunni á. Við keyrðum í litlum rútum upp Gíbraltar-klettinn og stoppuðum nokkrum sinnum á leiðinni, m.a. við útsýnispall þar sem sást til Afríku! En það skemmtilegasta var að sjá apana sem halda sig í hlíðum Gíbraltar-klettsins. Þeir eru þvílíkt forvitnir og spakir en eru auðvitað rándýr (eins og fararstjórinn sagði) og við áttum ekki að klappa þeim heldur þeir að klappa okkur enda geta þeir bitið. Einn stór api tók t.d. ís af einni konunni og smjattaði svo á honum, einnig hoppuðu þeir á allar rúturnar og reyndu að komast inn í þær svo ekki mátti hafa opna glugga þar en bílstjórinn hafði pínu rifu og lítill api reyndi alltaf að troða hausnum þar í gegn og þá náttúrulega hlógum við mikið!! Ojú sólin skein á hverjum degi en við fórum einu sinni í sólbað á ströndinni í 2 tíma og lágum stundum í sundlaugargarðinum en bara stutt í einu. Svo fórum við í dýragarð sem var mjög flottur og meira að segja leðurblökur héngu yfir okkur án þess að net eða eitthvað væri á milli! Við fórum líka til Malaga að skoða okkur um og svo auðvitað skoðuðum við bæinn okkar líka Torremolinos. Við hefðum alveg getað gert fleira sem við höfðum talað um en síðustu dagana var maður bara svo dasaður í sólinni! Og hvað haldið þið, ég komst að því að strákur sem fór oft með Grétari í borðtennis á hótelinu er náskyldur mér takk fyrir, við erum þremenningar!Fyndið! Ég veit ekki hvar ég á að stoppa, frá svo mörgu að segja en ég segi ykkur frá hinu þegar við hittumst! Allavena frábær ferð í alla staði!
En í annað, ég fór í brúðkaup í gær og það var mjög gaman og á morgun byrja ég að vinna...svaka spennó;)
En sjáumst
Kveðja,
Marta María

Marta María at 12:26

laugardagur, september 06, 2003

Washington, DC

Hæ, loksins skrifa ég aftur. Ég verð að viðurkenna að ég er ekki búin að vera nógu dugleg að blogga undanfarið en ég ætla að reyna að bæta úr því í framtíðinni. Ég var bara að koma heim núna rétt áðan en tvær vinkonur mínar buðu mér út að borða í tilefni af afmælinu mínu um daginn =) Maturinn var rosalega góður og svo fékk ég ostaköku í eftirrétt og þjónarnir komu syngjandi inn með hana handa mér með logandi kerti á henni og það var skrifað á diskinn: Til hamingju með afmælið Inga - á ensku auðvitað, sætt finnst ykkur ekki?
� afmælisdaginn sjálfan gat ég samt ekki gert neitt því að ég var í tíma til hálf tíu um kvöldið. Ég hringdi samt heim og heyrði í fjölskyldunni heima. Svo fékk ég líka fullt af emailum frá vinunum heima - takk stelpur mér þótti rosalega vænt um að þið mundum allar eftir mér þó að ég væri farin frá klakanum =) Svo fékk ég reyndar pakka frá Ingibjörgu og Laufeyju en hann var samt ekki ætlaður sem afmælisgjöf en það vildi svo heppilega til að ég fékk hann akkúrat þennan dag. � pakkanum var nýtt líf (Laufey skrifaði grein í það, endilega lesið hana) og íslenskt nammi og harðfiskur. Núna er ég að láta alla smakka íslenskt nammi og þurkaðan fisk sem þeim finnst mjög skrítið.
Skrítni herbergisfélagi minn er að flytja út um helgin - YES. Nei þetta er illa sagt en hún virkilega fór og fer í taugarnar á mér. Ég og Katie, hinn herbergisfélagi minn, erum frekar ánægðar að losna við hana, auk þess þá fáum við meira pláss og þurfum ekki að sofa í koju og getum setið í rúmunum okkar!!
Það er svo sem ekki mikið að frétta af mér, fótboltinn tekur mikinn tíma og það er nóg að gera í skólanum. Við erum búnar að eiga marga útileiki undanfarið og þá kemst ég náttúrulega ekki í tíma en framundan eru margir heimaleikir svo að það verður betra.
Það eru 6 stelpur úr fótboltanum sem búa í húsi rétt hjá skólanum og þær halda partý næstum um hverja helgi en annars er ekki mikið að gera hérna - maður þarf náttúrulega að vera 21 árs hérna til að geta farið á skemmtistaði. Maður kemst reyndar inn á diskótek þegar maður er eldri en 18 ára en það er svo langt að fara þangað að ég hef ekki farið ennþá en mun samt örugglega fara einhverntímann. Frekar fúlt að vera loksins orðin tuttugu ára og mega löglega gera allt heima á �slandi en þá tek ég upp á því að flytja til Bandaríkjanna þar sem maður þarf að vera 21 árs. Ekki mjög sniðugt ha ;) Það er samt rosalega gaman hérna hjá mér. Maður getur alltaf fundið sér eitthvað annað til dundurs. Það er samt mikið bara að hanga og spjalla en það er fínt líka sérstaklega ef maður er að spjalla við skemmtilegt fólk.

Hafið það gott á klakanum, Kossar og knús =)

Inga at 04:23