sunnudagur, september 14, 2003

Jaeja, better late then never..... Thá er madur kominn til Guayquil í Ecuador og búinn ad vera í thrjár vikur, skrýtid hvad thetta er búid ad vera fljótt ad lída. En thetta var sko ekki svona fljótt ad lída fyrstu dagana, úff nei. Djöfull langadi mig heim um leid og ég kom hingad. Thad byrjadi náttúrulega á thví ad fjölskyldan var ekki komin thegar ég kom á flugvöllinn seint á laugardagskvöldi. Thad var gedveikt chaos tharna til ad byrja med, en eftir svona 30 min. thá var ég naestum ein tharna, bara einhverjir öryggisverdir med huge byssur sem töludu ekki ensku. Ég var ekki med heimilisfangid hjá fjölskyldunni og thad var enginn sími tharna á svaedinu thannig ad ég var ordinn nett stressud. Svo var líka alltaf einhver gaur tharna ad segja mér ad passa mig og ad tala ekki vid neina ókunnuga en endadi svo med thví ad bjóda mér far.... gedveikt creepy gaur. En svo komu foreldrarnir eftir 40 min. og ég gjörsamlega fadmadi thau til dauda, var svo ánaegd ad sjá thau. Svo brunudum vid heim í thessari lika brjáludu umferd, aldrei séd adra eins umferd, shit hvad ég er alltaf hraedd um líf mitt hérna í umferdinni. Krít er sko bara Noregur í samanburdi vid thetta! Krakkarnir theirra voru ekki heima thegar vid komum heima og thau tala ekki stakt ord í ensku og ég taladi ekki stakt ord í spaensku thá, thannig ad ég fór bara beint ad sofa og var dálítid midur mín eitthvad, svolítid mikid kúltúrsjokk. Ég bý sem sagt í litlu húsi í frekar fátaeku hverfi (allir ad vara mig vid ad fara varlega tharna um...). En fjölskyldan er alveg ótrúlega indael, get ekki sagt neitt annad um thau. Thad tók dálítinn tíma ad venjast ad búa med fjölskyldu thar sem ég er ekki búin ad gera thad sídust árin, en thetta er allt ad koma. Thau eiga thrjá krakka: Pericles sem er 20 ára og er ad laera í sama háskóla og ég, 17 ára stelpu sem er í high school og svo 19 ára strák sem er ad laera í Quito (höfudborg Ecuadors). Hann var ad vinna í USA í sumar og kom heim sídustu helgi og kom vid í Guayaquil. Shit hvad drengurinn er fallegur, sjaldan séd jafn fallegan strák. Verst ad hann býr í Quito, kemur víst eiginlega aldrei í heimsókn..... Bródir hans Pericles er engan veginn saetur en ótrúlega almennilegur. Mig og annarri stelpu er farid ad gruna ad hann sé samkynhneigdur (bara af hegdun ad daema), en thótt ad hann vaeri thad thá myndi hann örugglega aldrei vidurkenna thad thar sem fjölskyldan hans er mjög trúud.... Thad er annad sem ég hef thurft ad venjast, thetta trúardót. Thad eru baenir og krossar upp um alla veggi, frekar óhugnanlegt eitthvad.... Fór meir ad segja í messu med mömmunni!!! Gedveikt skrýtid!
Guayaquil er huge borg, taeplega thriggja miljón manna borg. Thad er mikid líf hérna og hávadi. Eins og ég sagdi thá er umferdin crazy, gjörsamlega crazy! Tek rútu til ad komast út um allt, og ef ég hef einhvern tímann kvartad yfir straetó kerfinu á �slandi, thá tek ég thad til baka!! Thad er ekkert kerfi hérna, engar straetóstödvar eda tímatafla. Madur tharf bara laera hvada leidir hvada straetóar fara og thegar madur sér thá nálgast, thá veifar madur eins og mother fucker og hoppar um bord. Konur er heppnar thví ad bílstjórarnir stoppa fyrir theim, en karlarnir thurfa bókstaflega ad hoppa af og hoppa um bord.
Ég er sem sagt ad laera spaensku í skólanum og thad gengur MJÖG haegt, en er thó ad koma adeins. Ég er bara alltof feimin ad nota thad litla sem ég kann..... en thetta kemur allt saman smám saman bara. Er líka í tíma sem fer fram á ensku og heitir World Civilization, mjög skemmtilegur tími. � morgnana frá 9-1 er ég í svona félagsvinnu. Thetta er hálfgert heimili fyrir fólk sem er ad deyja og fólk sem er med ólaeknandi sjúkdóma. Úff hvad thetta er oft erfitt. Thad eru 5 krakkar tharna sem eru ekki ad deyja en eru med adra sjúkdóma. Thad er einn strákur sem er blindur og heyrnalaus, eina leidin til ad kommúnikera vid hann er med snertingu. Svo er ein stelpa sem er 9 ára en thegar ég sá hana fyrst thá hélt ég í alvöru ad hún vaeri 3 ára, ekki eldri en thad. Thegar hún var 2 ára skildi mamma hennar hana eftir í ruslagámi og thegar hún fannst var hún daudi naest af vannaeringu. Hún er búin ad vera tharna í thessari stofnun í 7 ár og ég hef aldrei séd annad eins tilfelli af vannaeringu. �myndid ykkur verstu myndir af hungursneydum í Afríku og margfaldid med 10. Thetta er ordid eitthvad krónískt hjá henni, hún thyngist bara ekkert. Liggur bara allan daginn upp í rúmi, get eiginlega ekki lýst thessu. Svo verd ég segja frá annarri stelpu. Hún er víst 19 ára og thegar ég sá hana fyrst hélt ég ad hún vaeri 10 ára. Hún er med einhvern sjúkdóm thar sem einhverjar baketeríur eru gjörsamlega ad éta húdina af henni. Hún er strax búin ad missa framan ad öllum puttunum og húdin í andlitinu er eitthvad vafasöm. Svo er hún líka med mjög alvarlegt tilfelli af anemia (man ekki hvad thad heitir á íslensku). Ekki nóg med thad thá er hún med brunasár út um allt á leggjunum og laerunum. Pabbi hennar, thegar hún var 13 ára, hafdi naudgad henni og til ad losa sig vid öll sönnunargögn, thá hellti hann sjódandi heitu vatni yfir hana. Til svo mikid af ógedslegu fólki í thessum heimi. En jaeja, vil ekki gera ykkur öll thunglynd.....
Ég er yfirleitt komin heim 1:30, borda, og fer svo í skólann kl. 2. Er svo í tímum til 6 og tek rútu heim kl.7. En thetta er bara frá mánudegi til fimmtudags, enginn skóli eda vinna á föstudögum sem er mesta snilld í geimi.
Útlensku krakkarnir eru mjög fínir, er farin ad kynnast theim frekar vel. Er mest med indverskri stelpu (sem hefur thó búid í USA mesta hluta aevi sinnar) og heitir Parvathy. Sídan vid komum öll hingad, thá erum vid bara adallega búin ad vera ad fara út á lífid hérna í Guayaquil, lítid vera ad ferdast, erum öll bara ad koma okkur fyrir. Fórum reyndar á strönd um sídustu helgi og gistum í svona strandarhúsi sem var mjög gaman.
� fyrstu hatadi ég gjörsamlega latin tónlist og hatadi ad dansa salsa, en ég er alveg farin ad venjast thví og núna finnst mér thad bara gaman. Var í Ecuadorísku partíi í gaer og fórum svo öll ad dansa eftir thad og ég var bara alveg ad fíla mig, dansadi salsa vid 4 stráka, MJÖG ólíkt mér.
Framundan er bara vonandi meiri ferdalög. Förum til Galápagos Islands í október og svo langar okkur ad fara sudur til Peru einhvern tímann brádum.
Thad lítur út fyrir ad ég verdi hérna bara fram ad jólum.... Allir útlensku krakkarnir verda bara hérna fram ad jólum og thad er ekki víst ad thad verdi bodid upp á thetta prógram fyrir útlendinga eftir jól, fer eftir thví hvort ad thad saekji margir um. Thetta kemur víst allt í ljós bara í nóvember eda desember. Fjórir mánudir er svolítill stuttur tími, en kannski verd ég hvort sem er komin med nóg thá, madur veit aldrei.
En eitt er víst ad ég sakna ykkar allra. Hefdi ekkert á móti ísbíltúr núna og kannski eina Friends spólu.
Ég get ekki lesid bloggid hjá sumum ykkur thar sem íslensku stafirnir fara bara í eitthvad rugl. Gat til daemis ekki lesid sídasta bloggid thitt Dagbjört og ekki heldur thitt Marta María. Thad vaeri ótrúlega gaman ad fara í thessa ferd med thér �sgerdur, en thad getur verid ad ég sé ad fara til Galápagos thá. Thad tharf samt ekki ad vera. Heldurdu ad ég fengi ad fara med? Veistu hvad thad kostar? Hvernig er í skólanum og vinnunum hjá ykkur öllum? Allt slúdur verdur ad vera postad inn á thessa sídu!! Hvernig er nýja íbúdin Ósk?
En jaeja, best ad fara "heim" ad borda.

Hildigunnur at 18:27